Zapytaj o mroczniejszą, głębszą wersję "Fong Sai Yuk" (reż. Corey Yuen Kwai, 1993) a zapoznasz się z "Burning Paradise". Ten znaczący film ma ten sam styl choreografii oraz głównego bohatera, którego grał wcześniej Jet Li, ale twórcze korzenie filmu sięgają bliżej wpływów niepokojącego, ale mistrzowskiego fantastycznego eposu Ronni`ego Yu, "The Bride with White Hair" (1993).

Nie jest w ogóle fair porównywać "Burning Paradise" do "Fong Sai Yuk" wyłącznie z uwagi na ich wspólnego głównego bohatera. Sai Yuk jest popularnym kantońskim bohaterem ludowym, który wystąpił w wielu filmach w różnych interpretacjach swoich wyczynów. W tym filmie jest uczniem Shaolin uciekającym ze swoim mistrzem z morderczych rąk żołnierzy Manchu, którzy zniszczyli Klasztor Shaolin. Unikają swoim prześladowcom wystarczająco długo by Sai Yuk spotkał ładną, młodą kobietę (Carman Lee), sprzedaną na prostytutkę, która również się ukrywa. Wydarzenia prowadzą do ich schwytania i Sai Yuk zostaje zamknięty w Świątyni Czerwonego Lotosu, która stał się domem horrorów prowadzonym przez sadystycznego Starszego Kunga (Wong Kam Kong). Po ledwie przetrwanej walce o przeżycie ze zdradzieckim byłym mnichem Shaolin on wpada w dół pełen martwych ciał, gdzie spoczywają inne nieszczęsne ofiary brutalności Kung'a. W międzyczasie wybrano dziewczynę na najnowszą zdobycz Kunga i zaoferowano jej pewne przywileje. Na jej żądanie Kung każe oszczędzić Sai Yuk`a. Jednak skrzywione zachcianki Kung'a pomieszane ze zrozumieniem, ze jest on właściwie uwięziony w Świątyni, narażają życie dziewczyny na niebezpieczeństwo....

Pierwsze wrażenie, jakie się odnosi to takie, że film wizualnie przykuwa uwagę. Otwierające sceny na pustyni chińskiej z udziałem armii opancerzonych konnych żołnierzy, walczących z pojedynczym wojownikiem uzbrojonym w wielki miecz, okazują się dobrym sposobem na rozpoczęcie filmu. Ringo Lam, znany ze swej odwagi z rewolwerowych klasyków jak "City on Fire" (1987) wnosi swoją biegłość i upodobanie do przemocy do filmów o sztukach walki. Uwzględniając to, że ujęcia wykonano w ciemnych wnętrzach oraz że często wykorzystywano linki na znacznie ograniczonej przestrzeni, jego reżyseria jest zadziwiająco zwarta razem z przejrzystą, mocno uderzaną choreografią Chris`a Lee. Film wyprodukował Tsui Hark, który odpowiedzialny był za odrodzenie gatunku kina sztuk walki w Hong Kongu we wczesnych latach 90- tych.

żródło:  http://www.kungfucinema.com

dodał:  Piter