Len (Vismitananda) – młoda autystyczna dziewczyna ma ogromny talent do naśladowania innych. Oglądając telewizję i podpatrując uczniów szkoły Muay Thai, uczy się walczyć.

Kiedy lekarze diagnozują u jej matki raka, Len odnajduje listę dłużników rodziny i podejmuje się ściągnięcia wszystkich długów, by móc opłacić rachunki za leczenie chorej. Walcząc musi stawić czoła mafii, do której należy wielu wpływowych ludzi (m.in. jej ojciec). Wysoko postawieni politycy chcą ją zabić mistyfikując porachunki mafijne.

Film może być traktowany jako nowoczesne nawiązanie do obrazów sztuk walki ery lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, które bohaterami czyniły niepełnosprawnych, niewidomych, jednorękich szermierzy oraz kalekich mścicieli kung fu, którzy fizyczny defekt przemieniali w specjalnie ćwiczony bojowy atut. Yanin portretuje autystyczną kobietę, co w jej przypadku przekłada się na wyostrzone zmysły i umiejętność niestrudzonego skupiania swego umysłu na kolejnych zadaniach, takich jak ćwiczenie w walce swych nóg po obejrzeniu niezliczonej liczby filmów sztuk walki.

Każda sekwencja akcji ma miejsce w wyjątkowym otoczeniu. Pierwsza walka toczy się pod mostem, gdzie Yanin walczy z kilkoma punkami, którzy przerwali jej uliczny występ. Sekwencja przedstawia postać Yanin, która okazuje się być przygotowana na pierwszą walkę, mimo że nie miała wcześniej sparringowego doświadczenia czy formalnego treningu. Nic nie jest dalsze od prawdy odnosząc się do samej aktorki posiadającej lata praktyki z Taekwondo, zanim Rittikrai i jego ekipa zaczęli pracować nad jej Muay Thai i techniką walki filmowej.

Jako artystka Taekwondo, Yanin w swojej filmowej walce polega głównie na pracy nóg, czyniąc z niej swoją główną broń. Jest to narzędzie, które świetnie sprawdza się u aktorek sztuk walki, choć wydaje się tracić nieco ze swego powabu, patrząc, jak bardzo jest tutaj eksponowane. Yanin korzysta znacznie rzadziej ze swych rąk i łokci, mało chwyta i walczy w parterze, które to elementy współcześnie uważane są za niemal podstawę nowoczesnego filmu sztuk walki, mającego wyższe aspiracje.

Inną kwestią jest brak mocnych kopnięć Yanin. Ma formę, ale czasem brak wizualnej siły, częściowo z powodu jej małej postury, a częściowo z powodu wdzięcznego aczkolwiek słabego wykonania technik. Dla kontrastu mamy byłą członkinię Kurata Action Club i częstą gwiazdę filmów "girls-with-guns" z Hong Kongu i Filipin, Yukari Oshimę, która niezwykle silną pracą nóg udowadnia, że kobiety mogą być na ekranie tak mocne jak mężczyźni
 

żródło:  http://www.cine-east.com

dodała:  Ania